Idolomantis diabolica

Het beroemdste soort bidsprinkhaan; de Idolomantis. Idolomantis diabolica, of in het Engels Devil’s Flower Mantis. De duivelsbidsprinkhaan. Dit soort is heel erg beroemd door zijn grootte, prachtige kleuren en bijzondere dreighouding, maar is ook berucht vanwege de moeilijkheidsgraad van het grootbrengen, laat staan kweken, van dit soort.

De Idolomantis diabolica komt voor in het oosten van Afrika, voornamelijk Tanzania.

Foto’s van Idolomantis diabolica door The Gex Files

Uiterlijk

De nimfjes van Idolomantis diabolica zijn glanzend zwart bij de geboorte. Waarschijnlijk is dit om de nimfjes op een mier te laten lijken (mimicry) om zodoende roofdieren af te schrikken. L2 en L3 nimfjes hebben ook nog wat zwarte delen, maar worden meer en meer lichtbruin. Alle nimfen tot ongeveer L6 zijn lichtbruin van kleur. Ze zijn vrij egaal gekleurd, behalve aan de binnenkant van de vangarmen. Hoe ouder de nimf wordt, hoe meer kleur daarop ontstaan; wit, rood en blauw.

Hoe groter de nimfjes worden, hoe uitgesprokener de uitsteeksels van het lichaam worden. Deze uitsteeksels maken dit soort zo mooi; de vangarmen zijn erg breed door platte uitsteeksels, op de rug zit een groot puntig schild en op de kop zit een uitsteeksel omhoog. Het abdomen en de poten zijn uitgerust met kleine bladachtige stukjes. Het soort ziet er fantastisch uit door deze uitsteeksels, zelfs als alles lichtbruin is. Maar het wordt nog beter; de volwassen Idolomantis heeft ook nog eens prachtige kleuren. De vleugels zijn groen met wit geaderd, het lichaam is lichtgroen met roze-achtige accenten en de poten zijn groen-wit gestreept. De binnenkant van de vangarmen is uitgerust met felle kleuren; blauw, groen, wit en knalrood.
Dit soort wordt erg groot, ongeveer 10 cm in lengte. De vrouwtjes worden groter en breder dan de mannetjes. De mannetjes hebben hele lange geveerde antennes en kunnen vliegen.

Igor Siwanowicz     De beroemde foto door Igor Siwanowicz van een Idolomantis in dreighouding
Igor Siwanowicz
De beroemde foto door Igor Siwanowicz van een Idolomantis in dreighouding

Gedrag

Dit soort bidsprinkhaan is wel minder dapper dan hij eruit ziet. Idolomantis diabolica raakt snel gestrest, is snel onder de indruk van grote prooidieren en laat zich niet makkelijk hanteren door zijn schrikachtige gedrag. Dit soort kan zelfs dood gaan van stress als hij steeds verstoort wordt.
Als dit soort niet verstoort wordt door mensen, is hij rustig. Hij vangt zijn favoriete prooi, de vlieg, erg snel en kan zelfs een langsvliegende vlieg uit de lucht grijpen.

Dit soort is erg bekend om haar dreighouding; als zij zich bedreigd voelt zal zij zich helemaal oprichten en haar vangarmen omhoog steken. De binnenkant van de brede vangarmen wordt dan zichtbaar. Deze binnenkant is heel fel gekleurd en is bedoeld om roofdieren af te schrikken. De beroemde foto hieronder laat dat zien.

Voeding

Idolomantis diabolica dient alleen gevoerd te worden met vliegende insecten. Als ze jong zijn kunnen ze leven van fruitvliegen, later van huisvliegen en bromvliegen. Het voeren van krekels en andere prooien wordt afgeraden omdat dit niet goed zou zijn voor dit soort en omdat deze prooien soms ook als bedreigend worden gezien door de bidsprinkhaan waardoor hij ze zal proberen te ontwijken.
Zorg ervoor dat de bidsprinkhanen nooit langer dan 2 dagen geen voedsel meer hebben. Het is ook weer niet goed om superveel vliegen permanent rond te hebben vliegen in het hok van de Idolomantis omdat dit hem kan verstoren.

Omgevingseisen

Dit soort bidsprinkhaan is erg moeilijk om te houden. Zo goed als alle mensen die geprobeerd hebben dit soort groot te brengen van nimfje tot volwassen hebben daarin gefaald. De mensen die het wel lukten, hebben er vervolgens geen nimfjes bij kunnen kweken. Er zijn echter enkele mensen die juist wel veel succes hebben, generatie na generatie. Er moet dus iets zijn wat cruciaal is voor de Idolomantis wat niet wordt gedaan door veel mensen. Het is mij ook niet gelukt Idolomantis te kweken, dus de beschrijving van de omgevingseisen is dus gebaseerd op theorie en kan zeker nog verbeterd worden.

De ideale temperatuur is hoog voor de Idolomantis, ongeveer 35 °C, maar kan variëren tussen de 32 °C en 40 °C. ’s Nachts mag het iets koeler zijn dan overdag, maar minimaal 20 °C. Voor verwarming is een lamp het beste. De luchtvochtigheid is erg belangrijk voor dit soort, maar schimmel en slechte ventilatie zijn dodelijk. Een terrarium gemaakt van gaas overdag verwarmen met een lamp ’s nachts helemaal nat spuiten en afdekken met een stuk doek/plastic zou een goed resultaat geven. De luchtvochtigheid is dan ’s nachts erg hoog en overdag erg laag.

Zoals bij alle soorten bidsprinkhanen, heeft dit soort een verblijf nodig die minstens 3x de lengte van het dier hoog is, en minstens 2x de lengte van het dier breed. Voor een volwassen dier betekend dit dus minstens 30 cm in de hoogte en 20 cm in de breedte. Idolomantis kan samenleven zonder elkaar op te eten. Dat betekend niet dat ze elkaar nooit zullen opeten, maar bij voldoende vliegen als voer doen ze dit niet. Voor de kweek is dit een groot voordeel.
Zorg voor veel takjes om aan te hangen bovenin het terrarium, deze worden meestal gebruikt voor vervellingen. Dit soort kan niet tegen glas of plastic lopen. Daarom moet een of meerdere kanten van het terrarium bekleed zijn met kurk of een ander ruw oppervlak. Ze kunnen dan langs die kant ophoog klimmen. Dorre bladeren kleuren prachtig bij dit soort. Deze bladeren dienen tevens als schuilmogelijkheden voor de bidsprinkhanen onderling en geven extra grip en hangplekken.

Voortplanting

De volwassen vrouwtjes van dit soort zijn iets groter en breder dan de volwassen mannetjes, met kortere vleugels en veel kortere antennen dan bij de man. De vleugels van de vrouw houden al op voordat het achterlijf eindigt, terwijl bij de man de vleugels uitsteken (vleugels alleen te zien bij volwassen exemplaren). De vrouw heeft korte antennen (ong. 1 cm) terwijl de man lange geveerde antennen heeft (3 cm lang). Dit verschil is te zien vanaf het subadulte stadium. Ook kan het geslacht bepaald worden door de segmenten van het achterlijf te bekijken.

Ongeveer 2 tot 4 weken na de laatste vervelling kan een paringspoging worden ondernomen. Zorg ervoor dat beide partijen goed gegeten hebben. Je kan de man dan bij de vrouw in het hok zetten, het beste is een heel groot hok. De man zal niet snel gaan paren aangezien de verstoring van de verplaatsing alweer veel stress geeft voor dit soort. Meestal vindt de paring ook ’s nachts plaats. De vrouwtjes leggen ongeveer 7 schuimige lichtbruine eipakketten. Bewaar deze eipakketen op ongeveer dezelfde temperatuur als waarop ze gelegd zijn, sproei hun bakje met water zodat de vochtigheid hoog is, maar zorg er voor dat er geen schimmel ontstaat. Er zijn maar zeer weinig mensen dit pakketten gekregen hebben van dit soort.

Prijzen van een Idolomantis

Ik verkoop geen Idolomantis en heb dat ook nooit gedaan. Soms zie ik ze wel eens op beurzen te koop staan. Voor een L1 of L2 nimfje wordt dan 14 euro gevraagd, voor wat groter nimfen al snel 30 á 40 euro. De volwassen dieren zijn al helemaal duur, €150,- voor een koppel is niet ongewoon. Ik heb ze nooit goedkoper gezien; de prachtige kleuren en de moeilijke manier van kweken hebben dit tot resultaat.

Schuiven naar boven